Νέα Παλάτια Αττικής

 Εισαγωγικές πληροφορίες για τα Νέα Παλάτια Αττικής

Τα Νέα Παλάτια είναι μια κωμόπολη που ιδρύθηκε το 1923 από Μικρασιάτες πρόσφυγες, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν εκεί κατόπιν του μεγάλου διωγμού και της Μικρασιατικής Καταστροφής του1922. Οι Παλατιανοί κατάγονται από to χωριό "Παλάτια" που βρίσκεται στην νήσο Προκόννησο ή Μαρμαρά της Προποντίδας,

Νέα Παλάτια Αττικής

Στα βόρεια βρέχονται από τον Νότιο Ευβοϊκό Κόλπο και συνορεύουν στα νότια με την Νέα Πολιτεία Αττικής μικρός οικισμός ο οποίος υπάγεται διοικητικά στην Σκάλα Ωρωπού, ανατολικά με το Μαρκόπουλο Ωρωπού στην περιοχή της παραλίας και δυτικά με την ίδια την Σκάλα Ωρωπού με την οποία συνδέονται άμεσα.

Εκκλησία Αγιου Γεωργίου Νέα Παλάτια

Από το 1928 αποτέλεσε ανεξάρτητη κοινότητα, στα διοικητικά όρια της συμπεριλαμβάνονταν οι οικισμοί Άγιος Κωνσταντίνος, Άγιος Αθανάσιος, Αγία Αικατερίνη και Πόντιοι.[1]. Το 2002 συνενώθηκαν με τις γειτονικές κοινότητες Σκάλας Ωρωπού και Ωρωπού δημιουργώντας τον Δήμο Ωρωπού με έδρα την Σκάλα. Το 2011 συνενώθηκε με πολλούς άλλους δήμους όπως την Μαλακάσα, το Καπανδρίτι, τον Κάλαμο, περιλαμβάνοντας στο σύνολο της ολόκληρη την ΒΑ Αττική στον νέο μεγάλο Καλλικρατικό Δήμο Ωρωπού με έδρα επίσης την Σκάλα Ωρωπού. Πρώτος Καλλικρατικός δήμαρχος Ωρωπού εξελέγη ο Γιάννης Οικονομάκος (2010), ακολούθησε το 2014 Θωμάς Ρούσσης και από το 2019 ο Γιώργος Γιασημάκης.

Ο οικισμός είναι μικρός σε έκταση αλλά έντονα πυκνοκατοικημένος με το Ιπποδάμειo σύστημα περιλαμβάνοντας πολλές πλατείες, έχει έντονη κίνηση με κάθε μορφής καταστήματα όλο τον χρόνο. 

Τα Νέα Παλάτια Ωρωπού με την γειτονική Σκάλα δημιουργούν στους επισκέπτες την εντύπωση ότι πρόκειται για την ίδια την πόλη του Ωρωπού κάτι που δημιουργεί παρεξήγηση αφού ο αυθεντικός Ωρωπός είναι ο ορεινός αγροτικός οικισμός.

 Διασχίζεται παραλιακά από την επαρχιακή Οδό Αμφιαρείου - Χαλκουτσίου, κατά μήκος του δρόμου υπάρχουν άφθονες ψαροταβέρνες, φαγάδικα, ζαχαροπλαστεία και καφετέριες ενώ προς την μεριά της παραλίας βρίσκεται το Λιμεναρχείο Ωρωπού

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΠΑΛΑΤΙΩΝ

 Αρχαιολογικά ευρήματα υποδεικνύουν την κατοίκηση της περιοχής των Νέων Παλατίων από τη μεσοελλαδική περίοδο. Στα ανατολικά των Νέων Παλατίων βρέθηκαν λείψανα Μυκηναϊκής εποχής (1500 - 1100 π.χ.) με οργανωμένο οικισμό. Η περιοχή ήταν κατοικήσιμη σε όλη την περίοδο της αρχαιότητας βρισκόταν υπό την κυριαρχία των Θηβών, μετά τον 5ο π.χ. αιώνα πέρασε υπό την κυριαρχία των Αθηναίων. 

Τα πρωτοχριστιανικά χρόνια και τον Μεσαίωνα η περιοχή ερημώθηκε, οι λιγοστοί κάτοικοι μεταφέρθηκαν σε ορεινούς οικισμούς όπως ο Ωρωπός και το Συκάμινο.

Ο Μαρμαράς πήρε το όνομα του από τα λατομεία μαρμάρου, που λειτουργούν ακόμη και σήμερα και βγάζουν υλικό κορυφαίας ποιότητας. Από το νησί έφεραν αργότερα οι Παλατιανοί το μάρμαρο που χρειάστηκε ο ναός του Αγίου Γεωργίου, πολιούχου του χωριού. Στην κορυφαία ποιότητα μαρμάρου ίσως οφείλεται και η εκτίμηση που έτρεφαν οι Ρωμαίου για το νησί στο οποίο είχαν παραχωρήσει αυτονομία για πολλά χρόνια.

Στο Βυζάντιο, ο Μαρμαράς έγινε γνωστός και ως τόπος εκούσιας ή ακούσιας εξορίας πολλών προσωπικοτήτων που δεν ήταν αρεστές στην αυλή του βασιλέα. Η Οθωμανική περίοδος υπήρξε δύσκολη για του Παλατιανούς, αργότερα όμως, κυρίως με την εφαρμογή της Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) το νησί αναπτύσσεται ξανά, τόσο εμπορικά όσο και πνευματικά.

Ο ΔΙΩΓΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΛΑΤΙΑΝΩΝ ΤΟ 1915

(ΠΗΓΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ  ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΗΛΙΑΔΗ "ΠΡΟΚΟΝΗΣΟΣ")

Το καλοκαίρι του 1915 αρχίζει ο διωγμός των κατοίκων των νησιών  του Μαρμαρά ,της Αλώνης και της Κούταλης με πρόσχημα ότι βοήθησαν τους Άγγλους.Εξαιρέθηκαν οι κάτοικοι της Αφύσου  για δούλευαν στα λατομεία μαρμάρου  του νησιού τους.

Με διάφορα μέσα μεταφέρθηκαν  στην Βιθυνία   στα λεγόμενα "αμελέ ταμπουρού"-τάγματα εργασίας.

Έμειναν μέχρι το 1918 και μετά γύρισαν στο τόπο τους με τη συθήκη του Μούδρου.Βέβαια  γύρισαν λιγότεροι απ'ο ότι έφυγαν  και γυρίζοντας βρήκαν τις εστίες τους και τις εκκλησίες κατεστραμμένες και λεηλατημένες.

ΠΑΛΑΤΙΑ  1919-1922

Γυρίζοντας επισκεύασαν τα σπίτια τους  και τις εκκλησίες με τη βοήθεια του Πατριαρχείου.

Μετά την Μικρασιατική καταστροφή άρχισε ο μεγάλος διωγμός των Παλατιανών

ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ 1923

Με την συνθήκη αυτή ορίστηκε  η υποχρεωτική αμοιβαία ανταλλαγή των πληθυσμών με κριτήριο το Θρήσκευμα ,δηλαδή οι μουσουλμάνοι της Ελλάδων πλήν της Θράκης μεταφέρονται στη Τουρκία.Ενώ οι χριστιανοί της Τουρκίας πλην της Κωνσταντινουπόλεως-Ιμβρου-Τενέδου μεταφέρονται στην Ελλάδα.

ΤΟΠΟΙ ΜΕΤΟΙΚΗΣΗΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΠΡΟΙΚΟΝΗΣΟΥ -ΑΦΥΣΟΥ-ΚΟΥΤΑΛΗΣ

Οι κάτοικοι  των νησιών μεταφέρθηκαν  

 Οι Παλατιανοί στα Νέα Παλάτια Αττικής,

Οι Μαρμαρινοί στο Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής,

στη Νέα Αφθόνη Χαλκιδικής οι Αφθονιάτες

Ενώ άλλοι πήγαν στη Μυτιλήνη,στη Λέσβο,στους Ωρεούς,στο Αίγιο,και σε άλλες περιοχές παραθαλάσσιες